Bilecik Belediyesi tarafından kentte kazandırılan Yaşayan Şehir Müzesi Zenaatlar Bölümüne 66 yıllık terzilik mesleğini sonlandırarak eşyalarını bağışlayan Bilal Gülen, haftanın belli günlerinde müzeye gelerek ziyaretçilere zenaatını anlatıyor. 78 yaşındaki Terzi Bilal Gülen, İHA muhabirine 12 yaşında bu mesleğe başladığı ve 1963 yılında askerden geldikten sonra kendi dükkanının açtığı anlattı. 55 yılık dükkan hayatını sonlandırdıktan sonra bütün malzemeleri Yaşayan Şehir Müzesine bağışladığı anlatan Gülen, sözlerine şöyle devam etti; "12 Yaşında çıraklığa başladım ve 78 yaşına kadar terzilik yaptım. Çıraklığım 2-3 sene de kalfalığa geçtim. 16 yaşında ceket dikmeye başladım. 17-18 yaşında tamamen ustalaştım. 20 yaşında askere gittim. Askerden geldim 1963 senesinde dükkan açtım ve bu zamana kadar terzilik yapıyorum. Şuanda 78 yaşındayım. Dükkanımı kapattım bir zamanda. Dükkanımı kapattıktan sonra müzeye bağışladım. Burada şimdi şuanda benim dükkanım müzede müze olarak duracak. Şimdi burada dükkanımı buraya bağışladığım için benim bilgimi almak için talebeler geliyor. Talebeler geldiği zaman bana haber veriyorlar. Ben geliyorum talebelere gençlere burada terzilik sanatkarlığı hakkında bilgiler veriyorum. Kenrilerine, 'Bilgisayarı cep telefonuyla oynamayı bırakın. Tatillerde sanatkarları yanına gidin sanat öğrenin. Liseyi bitirdikten sonra üniversiteyi kazanamazsanız sanata dönersiniz. Ama sanat öğrenmezseniz üniversiteyi kazanamazsınız ortada kalırsınız' diye nasihat ediyorum talebelere gençlere" dedi.
"200 yıllık dikiş makinesi var"
Yaşayan Kent Müzesi içinde zanaatlar bölümünde bulunan terzilik odasında asırlık malzemelerin olduğunu anlatan 78 yaşındaki Terzi Bilal Gülen, "Dikiş makinem 1952-53 senesinde alınmış makinem. Bu makine 100 senelik falan vardır. Öbürü 200 seneliktir. Ütüm var kömür ütüsüydü o zaman. Kömürle ısınıyorduk. Önceden elektrik yoktu, elektrik olmadığı için kömürü ateşliyorduk. Kömürle ısıtıyorduk ütüyü. Hepsi değerli çünkü niye diyeceksin bir iğne bile değerli benim için. Bu iğne olmasa ben bu terziliği yapamam. Bu yüzük olmasa ben bu terziliği yapamam. Makinenin iğnesi olmasa yapamam. Bu ütüyü ben çıraklığımda kullanıyordum. Bu kömürlü bir ütü. Bunun içine yaktığımız kömürleri parçalayarak atıyorduk. Sonra elbiseleri ütülüyorduk. Burada bulunan 1940’lı yılların annemin elbiseleri. 40’lı yıllarında giydiği elbiseleri de ben müzeye bağışladım. Burada vatandaş görsün diye" dedi.
"Bu yıllarda zenaatkar bulmak zor"
78 yaşındaki Terzi Bilal Gülen, bu yıllarda zenaatkar bulmanın zor olduğunu anlatarak, "Sanatkar kalmadı. Şuan mesela terzi kalmadı. Terzi A dan Z ye dikecek terzi kalmadı. Ama bizim zamanımızda iç çamaşırından tut kravatına varıncaya kadar mantosunu paltosunu hepsini dikiyorduk. Şimdi terziler sadece tamir yapıyor. Kısaltma, uzatma, dalatma genişletme bunları yapıyor. Biz müşterinin ölçüsünü alıyoruz biz ölçüsünü aldıktan sonra modelini söylüyor. Modeline göre kesiyoruz. Provaya hazırlıyoruz. Az önceki gibi yaptığım dikimdeki gibi provaya hazırlıyoruz. Provasını yapıyoruz 1’inci prova, 1’inci provadan sonra 2’inci provayı hazırlıyoruz karşıdakiler gibi. Sonra burada 2’inci provayı yaptıktan sonra ceketi bitiriyoruz. Cekete istediği modeli verdikten sonra ceket manto hangisiyse provadan sonra bitiyor ceket" dedi.
"Ehli Sanat Etkinlikleri devam edecek"
Yaşayan Şehir Müzesi Müdüresi Yurdanur Kırlı ise yapılan etkinlik hakkında bilgi vererek, "Ehli Sanat Etkinlikleri kapsamında zenaatlar odası terzilik bölümünde ilimizin eski esnaflarından Bilal Gülen amcamız müzeye gelen ziyaretçilere geçmişten günümüze terzilik mesleğini uygulamalı olarak müzeye gelen ziyaretçilerimize anlatarak gösteriyor. Bundan sonra yorgancı çömlekçi sepetçi demirci ve dokumacı ablalarımız gelip o odaların içinde uygulamalı olarak müzeye gelen ziyaretçilere anlatılacak" dedi.
Cem Kaan Toka - İbrahim Sünetçi
