Şişli Kurtuluş’ta yaşayan Barış Yoklar’ın ilginç hikayesi duyanları hayrete düşürüyor. Babasının ihmali nedeniyle kimliksiz büyüyen Yoklar, bu nedenle en temel hakkı olan eğitimden de mahrum kalıyor ve okuma yazma dahi öğrenemiyor. Tüm olumsuzluklara rağmen hayata tutunmaya çalışan Yoklar, küçük yaştan itibaren kendi ayakları üzerinde durmak için birçok iş yapıyor. Kimliği olmadığı için sürekli geçici işlerde çalışmak zorunda kalan Yoklar, eşi Cevriye Erpek ile de sadece dini nikah kıyarak evleniyor. Çiftin 3 çocuklarından ikisi doğuştan işitme engelli olarak dünyaya geliyor. Sigortalı bir işte çalışamayan, sağlık güvencesinden yararlanamayan Yoklar, hayattaki en büyük amacının bir kimlik sahibi olmak olduğunu söylüyor.
“Dayanamadım, karakola gittim ve kimliğim olmadığını söyledim”
Yıllardır kimliği olmadan yaşayan Yoklar, hayatını ve başından geçenleri anlatarak, "33 yaşındayım, doğduğumdan beri kimliğim yok. Ben Fatih Haydar Cibali Karakolunun tam karşısında oturuyordum. Babam şu an rahmetlik. Babam rahmetlik olduğu zaman bile benim bir kimliğim yoktu, hala yok. Babam bile belli bir yaştan sonra kendine kimlik çıkarmış. Sadece bir halam var sağ olan. Annemi zaten küçüklüğümden beri hatırlamıyorum. Artık çok kötü şeyler düşünmeye başladı herkes benim hakkımda. Neden derseniz, kimliğim yok kimse iş vermiyor. İş sıkıntı, kahvelerde çalışıyorum. Seyyar satıcılık yapıyorum. Geçimimi öyle sağlamaya çalışıyorum. 3 tane çocuğum var. Artık dayanamadım, karakola gittim ve kimliğim olmadığını söyledim. Nüfus dairesine gittim ve kimliğim olmadığını söyledim. Yetkili herkes ile görüştüm. Kimliğimin çıkması için her yere başvurdum. Hiçbir talep olmadığı için en sonunda size ulaştım" dedi.
“Kimliğim olmadığı için vatani görevimi yapamıyorum”
Kimliğinin olmadığı bunca zaman çok zor günler geçirdiğini söyleyen Yoklar, “Öncelikle iş konusu belimi büken tek konu. Yani kimse iş vermiyordu. Kimlik olmadığı zaman çekiniyorsun. Evden çıkamıyorsun, arkadaşlarınla bir yerde oturmak istiyorsun ama kimliksizsin diye bir yere gidemiyorsun. En önemlisi, aile babasının ve kimliğin yok. Çocuklarım annesinin üstünde şu an. Bu da bir burukluk yani bu benim için. Her Türk evladı gibi ben de askerliğimi yapmak istiyorum. Vatani görevimi yapmak istiyorum ama kimliğim olmadığı için yapamıyorum. Üzülüyorum’’ şeklinde konuştu.
“Nüfus dairesinde bana ‘kimliksiz’ dediklerinde gözlerim doldu”
Yaşadığı bir olayın onu derinden etkilediğini ve o an kendine “artık kimliğimi almalıyım” dediğini söyleyen Yoklar, “Ben nüfus dairesine gittim. Orada sıra beklerken oradaki bayan bana ‘kimliksiz şişt kimliksiz’ diye hitap etti. O kadar kişi döndü ve bana baktı. Yani orada gözlerim doldu, üzüldüm. Burkuldu içim. Artık ne olursa olsun kimliğimi çıkartmak zorundayım dedim. Çok istiyordum zaten kimliğimin çıkmasını. Halam var, halam ile görüştüm. Halam seni üzerime alayım dedi ama sonra olmadı. Kendisi de ameliyat oldu, onunla da çok fazla görüşemiyorum. Kimlik benim her şeyim gibi oldu. Nasıl anlatacağımı bilmiyorum ama kimlik benim vazgeçilmezim. Şu an kimliğim çıkması için her şeyi yapabilirim, elimde olan her şeyi verebilirim” diye konuştu.
“Her istediğimde evlatlarımın yanında olamıyorum”
Barış, “Benim oğlum Ali, işitme engelli. Sude Naz kızım da işitme engelli. Ali okulda futbol oynuyor, başarılı. Ali’nin gösterileri oluyor, maçları oluyor. Annesi tek gidebiliyor. Ben ise okulun kapısına kadar gidiyorum, kapısında bekliyorum. Herkesin babası çocuğunu seyredebiliyor, net bir şekilde görebiliyor ama ben kimliğim olmadığı için kapılarda bekliyorum. Kimliğim olmadığı için almıyorlar. Her şey ile eşim ilgileniyor. Bu bende burukluk oluşturuyor. Şimdi biz iki veli oturuyoruz. Evlatlarımızın bir gösterisi var ya da daha önemli bir şeyleri var, herkesi kontrol ederek içeri alıyorlar, eşim giriyor ve ben dışarıda kalıyorum” ifadelerini kullandı.
“Kimliğimin çıkması için gitmediğim yer kalmadı”
Kimlik çıkarmak için her yolu denediğini anlatan Yoklar, "Nüfus dairesine gittim ve benden annemin kızlık soyadını istediler. Annemin kızlık soyadını araştırdım ama bulamadım. Muhtara gittim, oradan da bulamadım. Tekrar nüfus dairesine gittim ve orada bana annemin kızlık soyadını getirmezsem kimliğimi veremeyeceklerini söylediler. Halam dahil kimse annemin kızlık soyadını bilmiyor. Annem babam ile kısa bir evlilik geçirdiği için kimse neyin ne olduğunu bilmiyor. Ben de parçalanmış oluyorum. Oraya gidiyorum buraya gidiyorum, yok. Bu yüzden işimden de oldum. Patrondan sürekli izin isteyip isteyip gittim ama yine olmadı" şeklinde konuştu.
“Çocuklarıma gerçek bir baba, eşime gerçek bir koca olmak istiyorum”
“Kimliğim çıktığı an ilk önceliğim eşime resmi nikah kıymak olacaktır” diyen Yoklar sözlerine şu şekilde devam etti: “O zaman çocuklarıma gerçek bir baba olacağım. Öyle hissediyorum. Çünkü kimliğim yok. Çocuklarımla gezmeye çekiniyorum. Eşim benimle sokağa çıkmaya çekiniyor mesela. Gelmek istemiyor, gezmek istemiyor. Polis görünce eli ayağı titriyor. Ben de üzülüyorum. Kimliğim yok bu zamana kadar. Bu çok büyük bir burukluk. Bir yerde rahat oturamıyorsun, iş imkanın sıfır zaten. Ancak beni tanıyan biri olacak, onun da kahvehanesi falan olacak ki öyle iş verecek bana. Beni tanımayan işe almaz beni. Ben daha önce sıkma portakal suyu satarak geçimimi sağlıyordum Başka türlü geçimimi sağlayamıyordum. Allah razı olsun eşim de çok büyük destek sağlıyor bu konuda. Onun desteği olmasaydı hem bu evlilik bu zamana kadar gelmezdi hem de dağılırdık”
“Allah rızası için kimliğimin çıkması için yardım edin”
Barış Yoklar, “Ben yetkililere seslenmek istiyorum. Allah rızası için bana destek olun. Benim bir kimliğim çıksın. Ben de bu vatanın bir evladıyım. Bu zamana kadar kimlik çıkarmamam bir yanlış olabilir. Bunu seyredenler bu zamana kadar neden kimlik çıkarmadığımı sorabilir ama benim çektiğim çile ve sıkıntıyı Allah’ım ve ben biliyoruz. Beni tanıyanlar da neler yaşadığımı biliyor. Allah rızası için, kimliğimin çıkması için yetkililerden yardım bekliyorum” ifadelerini kullandı.
“Bir an evvel kimliğine kavuşmasını istiyorum”
Barış Yokların dini nikahlı eşi Cevriye Erpek ise, “Benim için zor oluyor. Kimliği yok. Bütün mücadele benim üzerime kalıyor. Ben buradan yetkililere seslenmek istiyorum. Çocuklarım ve benim açımdan çok zor bir durum. Bir an evvel kimliğine kavuşmasını istiyorum. Parasal yönden eşim destek çıkamayınca ben omuzlarıma yüklemiş oluyorum sorumluluğu. Ancak bir arkadaş onu tanıyor olacak da onu işe alacak. Bize yardımcı olmalarını istiyorum. Eşimle bir yere gidince kimliği olmadığı için korku yaşıyorum” diye konuştu.
“Babamın kimliği olmadığı için korku yaşıyoruz”
Çiftin çocuklarından Ömer Erpek de duygu dolu gözlerle, “Babamın kimliğinin çıkmasını istiyorum. Okula yanıma gelmesini istiyorum. Mesela dışarı çıkarken babamın kimliği olmadığı için korku yaşıyoruz. İçimiz böyle bir tuhaf oluyoruz, babamı alacaklar diye korkuyoruz. Babamın kimliğinin çıkartılması için yardımcı olunmasını istiyorum” diyerek yetkililere çağrıda bulundu. İçinde bulundukları durumdan bir an önce kurtulmak, bir kimliğe kavuşmak isteyen Barış Yoklar, yetkililerin kendisine yardım etmelerini bekliyor” ifadelerini kullandı.
Doğan Can Cesur - Yunus Emre Şeker
