Mersin’de 11 yaşındayken kansere yakalanan ardından da babası tarafından terk edilen Melike Ongur, tedavi amaçlı bacağı da kesilince dünyası başına yıkıldı. Zor günler geçiren ve yıllarca evden dışarı çıkmayan Ongur, yapılan yardımlar sonucu alınan protez bacak sayesinde tekrar hayata bağlandı. Okul hayatına dışarıdan devam eden Ongur, ileride otopsi doktoru olmak istediğini söyledi.
Mersin’in merkez Toroslar ilçesinde abisi ve annesiyle yaşayan Melike Ongur (18), yaşam hikayesiyle duyanları duygulandırıyor. 11 yaşındayken ’kemik kanserine’ yakalanan ve kısa bir süre kemoterapi tedavisi gören genç kız, bu sırada babası tarafından terk edildi. Hastalığı daha da kötüye giden Melike, tedavi için bir bacağından vazgeçmek zorunda kaldı. Sol bacağı kesilen Melike, hastalıktan kurtuldu fakat yaşama küstü. Önce kendi imkanlarıyla aldıkları protezi bir süre kullanan Melike, hiç yürüyemez hale geldi. Ardından kendisine gelen bir yardımla normal bir proteze kavuşan Melike, hayata tekrar bağlandı.
"Ya ameliyat olacaktım ya ölecektim"
Kansere yakalandığı ilk yılda babasının kendisini istemediği için aileyi terk ettiğini söyleyen Melike, yaklaşık 3 ay kemoterapi tedavisi gördüğünü ancak tedavinin iyiye gitmediğini bu yüzden de hastalığının üçüncü evresine kadar ilerlediğini anlattı. Ogur, “Doktorlar bana ölüm tehlikesinin olduğunu söylediler. İyileşmem için bacağımın kesilmesi gerektiğini ve buna da bir hafta içinde karar vermem gerektiğini ifade ettiler. Bende yaşamayı tercih ettim ve bacağımdan vazgeçtim. Çünkü, ya ameliyat olacaktım ya da ölecektim. Sonrasında sol dizimden yukarısı kesildi. Ameliyattan sonra daha ağır bir tedaviyle kemoterapiye girdim ve yaklaşık 1,5 yıl tedavi aldım. Ardından hastalıktan kurtuldum. 5 yıldır tedavi almıyorum, sadece kontrol yaptırmak için hastaneye gidiyorum" dedi.
Yaklaşık 3 yıldır protez kullandığını ancak ilk protez bacağında yaralanma, iltihaplanma ve kanama gibi sorunların ortaya çıktığını kaydeden Ongur, bu süreçte hiçbir şekilde yürüyemediğini, bütün gününün evde geçtiğini ve bu sebeple bunalıma girdiğini ifade etti. 18 yaşına geldiğinde ise ’normal protez’ alınması gerektiğini öğrenen Melike, "Fiyatlar 7 ile 13 bin arasında değişiyordu. Fakat biz devletin verdiği bin liralık bakıcı ücretiyle geçinen bir aileyiz. Bu fiyatı karşılama imkanımız yoktu. Sonra yine medikalimiz bana, Ailem Derneğini önerdi. Onlar da bana her konuda yardımcı oldular ve protez almamı sağladılar" ifadelerini kullandı.
"Protez beni hayata bağladı"
Protezi sayesinde tekrar hayata bağlandığını vurgulayan Ongun, "Protezim yokken bir odadan diğer odaya gitmek istemiyordum. Canım çok yanıyordu. Hiçbir işimi göremiyordum. Ama şimdi istediğim yere rahatlıkla gidebiliyorum. Her işimi görebiliyorum. Canımın yanması kesildi. Lise hayatıma hastalığımdan dolayı dışarıdan devam ediyorum. Protezime alıştıktan sonra tekrar okula dönmeyi düşünüyorum. Aslında hem okuyup hem çalışmayı da düşünüyorum fakat önceliğim okul hayatım" şeklinde konuştu.
İleride otopsi doktoru olmak istediğini belirten Ongun, "Ben her zaman polis olmak isterdim. Fakat başıma gelen olaylar, hastalıklar falan derken, okul hayatım pek iyi gitmedi. Bu nedenle şimdi de otopsi doktoru ya da yardımcısı olmak istiyorum. Annem ve ağabeyimle birlikte yaşıyorum. Maddi durumumuz iyi değil. Evimiz kirada. Ben kalan yaşamımı daha rahat sürdürmek istiyorum açıkçası. Hastalığımdan dolayı masraflarımız da arttı zaten" diye konuştu.
"Zor günler geçirdik"
Komşuları ve bazı vatandaşların yardımları sayesinde kızının tedavisini gerçekleştirebildiğini söyleyen Anne Gül Akdoğan ise, "Kızımın bacağı kesildikten sonra zor günler geçirdik. Kızım koltuk değneğiyle yürüyordu. Sonra bizim protez almamız gerekti. Bizim gücümüz olmadığı için ’Ailemder’ başkanı Yasemin hanım bize yardımcı oldu. Mersin Valiliği, Aile Sosyal Politikalar İl Müdürlüğü ve Toroslar Kaymakamlığıyla temaslara geçti. Yaklaşık 4 ay sonunda protez geldi ve kızım rahat yürümeye başladı. Aracı olan ve bize yardım eden herkese teşekkür ediyorum” dedi.
