Babasının kendisini okula göndermediğini ve evlendirdiğini, 1973 yılında eşinin bir kaza sonucu vefat ettiğini ve o zamanlar da yaptığı iğne oyasından vazgeçmediğini belirten Pakize Enücür, “7 yaşında öğrendim. Okula da gidemediğim için devamlı yaptım. İnşallah da yapmaya devam edeceğim. Evlendikten sonra devam ettim, eşim öldü. İki kızım, iki oğlum vardı.
Onları iğne oyası yaparak büyüttüm. Onların okul ihtiyaçlarını da yine iğne oyası yaparak karşıladım. Parası da güzel kendisi de güzel. Gençlerde öğrensin. Eskiden iğne oyasına verilen değer daha büyüktü. Şimdiki nesiller iğne oyası yerine hazır işlere yöneldi. Bizim iş, göz nuru demek, emek demek, alınteri demek. Yaptığımız iğne oyalarının içinde en zoru coşturan ve küpeli dediğimiz ürünler. Ayrıca Yerçiçeği, bademli, yarım papatya gibi iğne oyası türleri de var. Müşteri hangisini isterse onu yapıyoruz. Ayrıca kitap ayraçları ve göğüs süsü de yapıyoruz. Yeni nesil bu işi öğrenmeli” dedi.
Pakize Enücür, yaptığı iğne oyalarının 25 TL ile 150 TL arasında alıcı bulduğunu, en basit bir iğne oyasının bile 3 günde tamamlandığını belirterek “Bazı iğne oyası ürünlerini yapmak zor. Onlara bir hafta, 10 gün emek verdiğimiz oluyor. Elim tuttuğu, gözüm gördüğü müddetçe iğne oyası işlemeye devam edeceğim. Bir yıla yakındır pandemi, korona virüsü hastalığı var. Bizim gibi yaşlılara sokağa çıkmak kısıtlı. Bu nedenle evde zaman geçirenler için iğne oyası hem iyi bir meşgale, hem de ek gelir getiren bir sanat. Temennim, bu işi yeni nesil genç kızlarımızın da öğrenmesi, bu sanatın yaşatılmasıdır” dedi.
İğne oyası
Tarsus ve Çamlıyayla yöresinde özellikle köylü kadınların yaptığı iğne oyası, yıllardır süregelen bir geçim kaynağı. Özellikle Çamlıyayla (Namrun) ve köylerdeki kadınların iğne ve iplik ile göz nuru dökerek yaptığı iğne oyaları kadınların başlarındaki yazmaların (yağlıkların) elbiselerde yakaların süsü olarak dikkat çekiyor.
Son yıllarda birde kitap ayracı gibi değişik türde ürünler yapan kadınlar, özellikle Çamlıyayla Belediyesinin iğne oyasına verdiği önemli kendini tanıtmaya başladı. Yurt dışında bile tanınmaya başlanan iğne oyaları birçok ailenin geçim kaynağı.
Ersoy Yalçın
