Lostracılığın son temsilcileri, mekana, zamana ve teknolojiye direnerek ayakta kalmaya çalışıyor
1987 yılından beri Pamukçular Sokak’ta müşterilerine lostra hizmeti veren bu küçük dükkanların bir çoğu yıllardan beri babadan oğula geçerek bugünlere gelmiş.
-“Çırak yetişmiyor”
Doğma büyüme Malatyalı olan Bayram Apohan (55) mesleğin babasından kendisine kaldığını söyleyerek, çırak yetişmediği için lostracılığın bitme noktasına gediğini ifade etti. Apohan, ayakkabı tamir etmenin çok keyifli bir iş olduğunu dile getirerek, “Eskiden bayramlarda 100-150 çift ayakkabı tamir edilirken şimdi ise akşam evimize ekmek götürebilecek miyiz bunu kaygısını yaşıyoruz. Ayakkabı sektörünün her geçen büyümesi ve ucuza mal edilen ayakkabıların çoğalmasıyla bu meslek giderek yok oluyor. Meslekte ne yazık ki çırak yetişmiyor” dedi.
“Burada ısınmak çok zordur”
Apohan, gelen taleplerin genelde topuk tamiri olduğunu ve müşterilerinin daha çok kadınlar olduğunu belirterek, “30 yıldır bu işle meşgulüm. Tabi daha önce burada değildim. Değişik mekanlar gezdim. Bir ara ayakkabıcı dükkanı da açtım ama bu işten bir türlü kopamadım. Tabi bu işin birçok zorluğu var. Mesela kışın eliniz bu keser. Ayakkabı elinize yapışır. Burada ısınmak çok zordur. Bunun dışında hiç iş yapamadığınız günler de olur. Ama yine de Allah’a şükür evimize ekmek götüreceğimiz bir ekmek teknemiz var” dedi.
“Meleğimiz bitme noktasına geldi”
17 yıldır ayakkabı tamirciliği yaptığını belirten Vedat Deryol (35) ise mesleğin sırrının sabır ve emek olduğunu kaydederek, “17 yıldır bu işle meşgulüm. İşimi seviyorum. Bu işin sırrı sabır ve emektir. Tabi her işte olduğu gibi bizim işimizde de zorluklar vardır. Mesela soğukta üşürüz. Ne yaparsanız yapın elinizin üşümesine engel olamazsınız. Meleğimiz bitme noktasına geldi maalesef. Ben bunun ayakkabı sektörünün büyümesine bağlıyorum. Tabi bir de insanlar artık eskiyen, yırtılan ayakkabılarını tamir ettirmek yerine yenisini alıyor” diye konuştu.
MEHMET TÜREL
