Yıllardır duran, arıza yapan ve kırılan saatleri tamir edip, zamanın tekrar ilerlemesini sağlayan saatçiler, gün geçtikçe kendilerinin de durma noktasında olduğunu söylüyor. Teknolojinin ilerlemesi ile artık ihtiyaçtan daha çok takı haline gelen saatler, belirli kesimler tarafından tercih edilse de, artık bozulan saatler tamir ettirilmek yerine çoğunlukla çöpe atılıyor.
“Artık çırağı yetişmeyen bir meslekteyiz”
Ordu’da yaklaşık 40 yıldır saatçilik yaparak insanlara hizmet eden 58 yaşındaki Salih Sakarya, saat tamirini öğrenmek için uzun süre tecrübe ve deneyim kazanmanın gerekli olduğuna dikkat çekti. Sakarya, “Bizim mesleğimiz 40 yıl daha gitmez ama 10 yıl daha götürebilirsek ne mutlu bize. Maalesef bizim mesleğimizde artık çırak yetişmiyor. Bu işin arkası gelmeyince devamımız da yok. Kısacası Avrupa gibi olduk. Fabrikasyon alıp saatin pilini ve kayışını değiştiriyoruz, geri kalanları çöpe gidiyor. Çırak yetişmediği için tamir yapacak kimse de kalmıyor. Bu işte uzun yıllar tecrübe gerekiyor, biz ustalarımızın talimatı ile aynı saati aylarca söker geri takardık. Mekanik saatlerde çarkların yerini ezberlerdik, saatin düzenini bilirdik. Şimdi öyle bir nesil yetişmiyor maalesef” dedi.
“Çıraklık için gelenler önce maddiyat konuşuyor”
Mesleğine yıllarını veren Salih Sakarya, yurt dışından gelen ucuz ve kalitesiz saatlere özellikle gençlerin ilgi gösterdiğini ve bozulunca attıklarını, kimi zaman çırak olarak gelenlerin de ilk olarak maddiyat konuştuğunu ifade ederek, “Ucuz saatlerde kanserojen maddeler de bulunuyor. Bunun yanı sıra, en büyük darbeyi de cep telefonlarından yedik. Çünkü cep telefonu çıktı, çalar saat işi bitti. Telefonların alarmı olduğu için, alarmlı saatlere talep kalmadı. Cep telefonu kendine ayrı bir sektör oluşturdu ama zamanla saat sektörünü öldürdü” ifadelerini kullandı.
“35 yıllık iş yerim benden sonra kapanacak”
Yaklaşık 40 yıllık meslek hayatının 35 yılının geçtiği saatçi dükkanını kendisinden sonra devam ettirecek kimse olmadığı için üzülen Salih Sakarya, “Bu malzemelerin hepsi evladım gibi. Bunlara bakınca daha kullanacak olan kimsenin olmadığını düşünüyorum ve üzülüyorum. Gönül ister ki bu meslek sürsün ancak elimizden de gelen bir şey yok” diye konuştu.
Selim Kuşcu
