Elazığ’da biri engelli 3 çocuğu olan ve 8 yıl önce eşini trafik kazasında kaybeden anne Vesile Tutuş, hem annelik hem de babalık yapıyor. Kendilerine ait bir evleri olduğu için kimseden destek alamayan aile, sadece engelli kızının tedavisini ilgililerin üstlenmesini istiyor.
Vesile ve Yunus çiftinin 3 çocuğundan 11 yaşındaki kızları Ebru Tutuş, gergin omurilik sendromu ile dünyaya geldi. Baba Yunus Tutuş, 8 yıl önce trafik kazası sonucu hayatını kaybedince anne, fiziksel engelli kızı dahil çocuklarının hem annesi hem babası oldu. Kızının okuması için büyük fedakarlık gösteren Tutuş, her gün kucağına aldığı kızını servise bindirip, indiriyor. Tek isteğinin kızının yürümesi ve okuması olan Tutuş, onun tedavisi için destek bekliyor.
Kızının hastalığının doğuştan geldiğini belirten anne Vesile Tutuş, “4 yıl içerisinde 3 defa ameliyat oldu. Son ameliyatı sıkıntılı olduğu için fizik tedavi gerekiyordu. Şu an fizik tedavideyiz. Yoğun bir fizik tedavi alması lazım. Maddi durumum olmadığı için alamıyoruz. Haftalık 2 gün götürebiliyoruz. Ama haftanın 5 günü alması lazım. Eşim 8 yıl önce trafik kazasında vefat etti. Ondan kalan bir maaşım yok. Sosyal yardımlaşmadan aldığım hiçbir destek yok. Benim hiçbir gelirim yok. Sadece oğlumun çalışması var. Evim olduğu için sosyal hizmetler bana maaş vermiyor. Şu an kızımın da bu desteğe çok ihtiyacı var” dedi.
Sadece kızı için destek bekliyor
Kızına hem annelik hem babalık yaptığını dile getiren Tutuş, “Mecburen eve bakma zorundayım ama kızımdan dolayı çalışamıyorum. Çünkü onun fizik tedavisi ve hastanesi var. Durumdan dolayı Kayseri’ye kontrole bile götüremedim. Büyüklerimize sesleniyorum. Bizim için bir şey yapmasınlar. Sadece kızımın yürümesini istiyorum. Başka da bir şey istemiyorum” diye konuştu.
Kızının okumasını çok istediğini aktaran Tutuş, “Kendi de başarılı bir öğrenci. Ben onu tekerlekli sandalye ile kendim indiriyorum. Kendim kucaklıyor ve arabaya bindiriyorum. Bir ay boyunca kendim okula götürüp getirdim. Şu an servisle götürüyorum ama yine kendim sırtlayıp servise bindiriyor ve indiriyorum. Biraz ağır olduğu için fazla gücüm yetmiyor. Ama elimden geldiğince okuması için yapacağım. Kızım da arkadaşlarıyla koşmak ve oynamak istiyor. Kardeşi para verdiği sürece servisle gidiyor. Bazen de servis ücret almıyor ama mecbur vermemiz lazım. Her zaman götürüp getiremez. O da ekmeği için çalışıyor. Bir ay boyunca kızımı okulda üst kata sırtlayıp çıkardım. Okul müdürü sınıfını alt kata taşıdı. Şu an biraz daha rahat” diyerek içinde bulunduğu durumu anlattı.
