Süleymaniye Camii'nin bilinmeyen hikayesi

Yapımından günümüze dek İstanbul`da yüzü aşkın deprem gerçekleşmesine karşın, duvarlarında en ufak bir çatlak oluşmayan caminin bilinmeyen yapılış hikayesini Erhan İdiz’in objektifinden çekilen fotoğraflar eşliğinde sizlere sunuyoruz.

Klasik Osmanlı mimarisinin en önemli örneklerinden biri olan Süleymaniye Camisi’nin ihtişamı kadar bilinmeyen hikâyeleri de büyülüyor dinleyenleri.

Hepsi efsane halinde günümüze ulaşan ve doğrulu tartışılan hikayeler olsa da birden çok öyküsü var Süleymaniye Camisi’nin.

Kanuni Sultan Süleyman tarafından imparatorluğun gücünü ve görkemini göstermek adına inşa ettirildi. Ancak 7 yıllık bu uzun süre Kanuni`nin canını sıkmıştı.

Sinan`ın yapıyı neden bir türlü açmadığını anlamamıştı. O sırada her taraftan da dedikodular yağmaya başladı Sultan`a.

Kanuni durumu kendi gözleriyle görmek için bir ikindi vakti Süleymaniye`ye gitti. Muhteşem yapının içine girdiğinde Sinan tam da söylendiği gibi caminin ortasında oturmuş nargilesini tüttürmekteydi.

Sultan gözlerine inanamadı.

Tok sesiyle ve bütün haşmetiyle `` Bu ne iştir Mimarbaşı?`` diye haykırdı. Oysa Mimar Sinan`ın içtiği nargilede tömbeki yoktu. İçtiği sadece suydu.

Usta mimar, nargilenin fokurtularını dinleyerek caminin akustiğini ölçmeye çalışıyordu.

Mihraptaki imamın sesini, aynı oranda bütün camiye nasıl ulaştıracağını hesaplıyordu.

Bunun için Anadolu`nun değişik köşelerinden 65 tane dev turşu küpü getirtti. Bu küpleri içleri boş, ağızları dışarıya gelecek şekilde kubbenin eteklerine dizdirdi.

Amacına ulaşmıştı Mimarbaşı. Sesi, yüzlerce metrekarelik mekanın her köşesine, en iyi şekilde yaymayı başarmıştı. Kanuni`de , Sinan`ın niyetini anlamış, ustasını hemen bağışlamıştı.

Mimar Sinan yapının içine bir de hava koridoru inşa etti. Elektriğin henüz bulunmadığı o yıllarda, Süleymaniye 275 dev kandille aydınlatılıyordu.

Sinan, bu kandillerden çıkan is camiye zarar vermesin ve cemaati rahatsız etmesin diye orta kapının üzerine küçük bir odacık yaptırdı.

Binanın değişik köşelerine açtığı oyuklardan giren islerin bu odada toplanmasını sağladı.

Şaşırdınız değil mi? Durun, daha bitmedi…

Ve adına da İs Odası denilen bu bölmenin içine özel bir nemlendirme sistemi kurdu Sinan.

Odada toplanan islerden, dönemin en kaliteli mürekkebini damıttı.

Süleymaniye`nin duvarlarında gördüğünüz o muhteşem kalem işleri, yazılar, süslemeler, caminin kandillerinden çıkan isten damıtılan o mürekkeple yapıldı.

Bütün bunlar günümüzden 458 yıl öncesinin bilimiyle, teknolojisiyle yapıldı. Son bir şifre daha var.

Hani oyuklar var ya isin bir odada toplanmasını sağlayan, hava akımını içeri alan.

Dışarıya çıkıp o iki oyuktan içeriye baktığınızda, birinden caminin içindeki Allah, diğerinden ise Muhammed yazılı dev levhaları görürsünüz.

Ayrıca Süleymaniye`nin hangi köşesini, hangi duvarını, hangi açısını ölçerseniz ölçün, sayısal olarak karşınıza Allah kelimesinin ve katlarının çıktığını görürsünüz.