Kardeşlik Seferberliği Uluslararası İnsani Yardım Derneği (UKABDER), sadece Türkiye’de değil, Ortadoğu ve Afrika kıtasında da çalışmalarına devam ediyor. UKABDER gönüllülerinden yardım çalışmalarıyla tanınan ve "Afrika Abisi" lakabıyla bilinen Emre Özdemir, ne kadar uzak olursa olsun, iyiliğin mesafe tanımadığını söyledi.
UKABDER, sadece Türkiye’de değil, Ortadoğu ve Afrika kıtasında da önemli projeler yürütüyor, yalnızca kısa vadeli yardımlar değil, kalıcı projelerle hayatların iyileştirilmesini hedefliyor. Eğitim kurumları, sağlık merkezleri, ibadethaneler ve su altyapısı gibi projeler, derneğin uzun vadeli planları arasında yer alıyor. UKABDER çatısı altında yürüttüğü gönüllü çalışmalarıyla, hem Afrika kıtasında hem de Ortadoğu’da binlerce insanın hayatına dokunan UKABDER gönüllülerinden "Afrika Abisi" lakabıyla bilinen Emre Özdemir, UKABDER’in vizyonunun bir parçası olarak, hem sahada hem de gönüllü ağında aktif görev alıyor. Bugüne kadar Afrika’nın farklı bölgelerinde, Ortadoğu’da ve Türkiye’de sayısız yardım organizasyonuna katılan ve gönüllülüğün, sadece maddi yardım olmadığını ifade eden Özdemir, bir çocuğun başını okşamak, bir annenin derdini dinlemek, bir yaşlının elini tutmanın da yardımın en kıymetli hali olduğunu vurguladı.
Afrika’ya, Gazze’ye defalarca gitti, ihtiyaçlarını yerinde gördü
Yıllar içinde defalarca Afrika’ya giderek, oradaki çocukların ve ailelerin ihtiyaçlarını yerinde görüp, UKABDER’in projelerine bizzat katılan Özdemir, Çad’ın başkenti N’Djamena’da hizmete açılan Darül Ferah Erkek Yetimhanesi, cami, külliye, kız yetimhanesi, Kur’an kursu ve sağlık ocağı gibi projelere de destek verdi, yardımlarda bulundu. Ramazan aylarında Gazze’de binlerce kişiye sıcak yemek ulaştıran UKABDER ekibinde yer alan Emre Özdemir, Mısır’ın İskenderiye şehrine yaptığı ziyarette, Gazze’den kaçmak zorunda kalan şehit ailelerine ulaştı.
"Bir yetimhanede doğan sevgi bağı: Zeineb ve kardeşi"
Emre Özdemir, gönüllülük hayatında unutamadığı bir anısını ise şöyle anlattı: "Çok kötü şartlar altında bir yetimhanede (Şarika), yetimlere yemek ikramı yapıyorduk. Erkek çocuk yoğunluğu olan bir yerdi; kızlar bir tarafta, erkekler bir tarafta bulunuyordu. Kızlar tarafına geçtiğimde, bir kız çocuğu yerde oturmuş, kucağında 1 yaşında bir bebek vardı. Yanlarına dizlerimin üzerine çökerek ilgilenmeye başladım. Sonradan öğrendim ki abla-kardeştiler ve dünyada birbirlerinden başka kimseleri yoktu. Ablanın adı Zeineb’ti. İlk başta sevilmeye alışkın olmadığı için çok tedirgindi, yüzünde gülümseme yoktu. Aynı dili konuşamasak da bakışlarımızla anlaştık. Onu yanımdan hiç ayırmadım, kendi kızlarımın yerine koydum. Bu ilgiyi hisseden Zeineb, bana gülümsemeye başladı. Çünkü kardeşiyle yalnız dünyasında artık onu gören bir abisi vardı. Zeineb ile adeta bir aile olduk. Her gittiğimde kucağından indirmediği kardeşi ve gülen yüzüyle beni karşıladı. Şimdi çok mutlu; ne kadar uzakta olursak olalım, onu düşünen ve onun için çabalayan bir abisi var. İlk zamanlarda aklıma gelince hüzünlenirdim, şimdi ise Zeineb’i düşününce içimi tarifsiz bir mutluluk kaplıyor. Maddi yardımların ötesinde, aramızdaki sevgi bağı bizi hayata bağladı. Zeineb, kardeşi ve daha niceleri için çalışmak bana güç veriyor."
Emre Özdemir nam-ı diğer Afrika Abisi, asıl amacın insanların kendi ayakları üzerinde durabilecekleri, güvenli ve umut dolu bir yaşam kurabilmeleri olduğunu belirterek, ne kadar uzak olursa olsun, iyiliğin mesafe tanımadığını da hatırlattı.
